Depressief slaapliedje
bekritiseerd door eigen werk
keer ik mijn ogen
verbaasd naar waar
de horizon glooit en merk
niet
dat de wereld ook nog draait...
moeizaam zeilend
en zo'n beetje half alleen op zee
drijf ik evenredig
met elke gevonden windvlaag mee
en tegen de tijd dat de zon dan zakt
en als de clowns naar bed gaan
is het mijns inziens ook tijd
om maar de stop eruit te trekken
en zachtjes zinkend naar de bodem
nog eenmaal te lachen alvorens te vertrekken
uit een wereld die door
de afwezigheid van humor
geheel onleefbaar is geworden
*zucht*
...weltruste lieve schat...
Reacties op dit gedicht
| Amanda Christina: | Donderdag, februari 24, 2005 17:59 |
| echt een mooi gedicht! sterkte! xxx |
|
| unwritten: | Zaterdag, januari 22, 2005 01:23 |
| ;-) | |
| unwritten: | Zaterdag, januari 22, 2005 01:21 |
| bleeeeeeeeh ik kan niet slapen.. |
|
