het liefst wil ik alleen zijn
maar toch ook weer niet
het liefst wil k even uitwaaien
maar niet zonder jou
op momenten als nu voel ik de leegte
die kwam toen jij vertrokken was
mijn maatje die zwijgende luisteren kon
mis ik nu weer zo vreselijk erg
nadat ik niemand meer durfde te vertrouwen
en al m'n hoop op jou had gezet
was ook jij, net als alle anderen, opeens verdwenen
en kwam ik als het ware weer alleen te staan
jij, die kon luisteren naar mijn problemen
uren achtereen kon lopen zonder ook maar 1 klacht
die mis ik nu weer zo pijnlijk
en je komt nooit terug, hoelang ik ook wacht
het is misschien ziekelijk dat ik zoveel om je gaf
je was maar en hond, en dier zonder hersens
maar je was voor mij veel meer, je was zelfs alles
omdat jij er voor me was toen ik niemand meer had
mensen snappen niet waarom ik alleen uren rond dwaal
da is omdat ik wel moet, nu jij niet naast me loopt
en alle keren dat ik een hond zie hoop ik dat jij het bent
zodat ik je weer mee kan nemen, zodat alles weer goed komt
ik weet dat je het nu goed hebt bij die mensen
meer vrijheid, speelkameraadje en ruimte in overvloed
maar toch(heel egoistisch)wil ik je zo graag terug
om met je te knuffelen, stoeien, huilen en rennen...
max, ik mis je
ps.
voor degene onder ons die dit niet helemaal begrijpen
max is toen ik 2 weken op vakantie in het asiel gedumpd dor m'n ouders
en dat was in een hele moeilijke periode
wat dus extra hard aankwam en daarom was het zo pijnlijk
en mis ik hem nog zo erg..