We hebben het allemaal moeilijk
maar erover praten doen we niet
We leven in ons eigen leven
met onze eigen problemen en verdriet

We hebben allemaal een masker op
doen alsof we vrolijk zijn
Maar diep bij ons binnen
voelen we dezelfde pijn

We zijn met z'n drieen
leven in hetzelfde huis
maar geen van drieen
voelen we ons echt thuis

We houden van elkaar
zitten in elkaars hart
Maar het verleden verwerken
doen we allemaal (te) apart


*Mam en stiefpap, we leven in hetzelfde huis, maar praten niet over ons verdriet, we leven in ons eigen wereldje, lachen en doen gek, maar menen het geen van drieen, we groeien uit elkaar, doen onze eigen dingen en leven met ons eigen verdriet, maar waarom? Waarom verwerken we het niet samen, we hebben gezegd dat het belangrijkste is dat we samen zijn, maar is dat nog wel? *