Pijn doorboort mijn hart
Nu ik zachtjes ween
Denk ik aan jou, daar zo alleen
Ik zou je zo graag willen vasthouden
van alle shit willen behouden
2 zachte armen om je heen
niet langer meer alleen
Dat woorden overbodig zijn
je weghalen van alle schijn
Verdomme dit heb jij niet verdiend
Jij was met iedereen bevriend
Kon ik je meenemen
Ja dan maar de zorg ook overnemen
Je zit daar langzaam weg te kwijnen
Af en toe komt dat klerewijf even verschijnen
Zij die alleen om je geld geeft
Ik snap niet dat zij nog leeft!
Als ik een wens mocht doen
Wil ik van jou graag een zoen
maar ook dat je gezond bent
en zo zijn zoals iedereen je kent
Ik mis je
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Zaterdag, januari 22, 2005 16:30 |
| Hunkerend, liefdevol neergezet. Liefs / sunset |
|
| Paulina: | Zaterdag, januari 22, 2005 11:01 |
| Ja helaas gebeurt dat vaak.. Scheiden was vroeger helaas een schande. Nu helaas te laat zowel leeftijd als dementie |
|
| Jannie Hoogendam: | Zaterdag, januari 22, 2005 10:52 |
| Hoe vaak hoor je niet dat veel goeie mannen/vrouwen juist zo'n partner treffen en er toch bij blijven...voor mij ook onvoorstelbaar... Schitterend geschreven liefs van Jannie |
|
| hiljaa: | Zaterdag, januari 22, 2005 09:35 |
| droevig mooi verwoord knufliefs--hiljaa-- |
|
| Lia : | Zaterdag, januari 22, 2005 08:59 |
| woede naar die andere vrouw toe.. liefde voor de man... moeilijk meid.. knuffie, Lia | |
| Lieverdje: | Zaterdag, januari 22, 2005 08:59 |
| Super-schitterend verwoord! Liefs en een fijn weekend! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Paulin@ | 
|
|
| Gecontroleerd door: -Suus- | ||
| Gepubliceerd op: 22 januari 2005 | ||
| Thema's: | ||