en toen was ze er niet meer.
haar pad kende geen weg terug ze zocht naar eenzaamheid
ze heeft een grote last die ze in haar eentje leid.
ze wou een vlam zijn want die danst altijd alleen
ze was jaloers op de stoom als ze zag hoe snel die verdween
in het licht was ze veilig en was ze niet meer bang
niemand kon het zien maar er liep een traan over haar wang
nergends haar thuis , nergends haar land
ik wou dat ik het kon zien vanaf haar kant.
elke plek heeft ze gezien elk land heeft ze bezocht
misschien was er werkelijk iets waarvoor ze vocht
zij kon zo vechten als een leeuw
en verdwijnen zoals sneeuw.
ze is veranderd in de tijd
ze is niet langer iemands kleine meid.
ik hoop dat ik haar tegen kom ooit eens een keer
dat verteldt ze steeds een beetje meer
over landen zo mooi zo druk,misschien wel als een woestijn zo kaal.
dan schrijf ik die op , dan schrijf ik haar verhaal.
ik hoop dat je hier blij mee bent ik hoop van wel.
melena