agnsten van verdriet
weetje waar ik naar verlang,
naar open armen,
waar ik in huilen kan,
ik ben zo vreemd,
zo anders als iedereen,
maar niemand ziet het,
en dat is zo naar,
verder door mij angst,
verder door mijn hel
verder door verdriet,
kan het niet stoppen,
dat ik alles verliet,
het liefst sla ik alle dagen over,
verder in een nieuw begin,
niet in mij bed vol tranen,
niet die angsten,
weg uit het verdriet,
ik wil met jou zijn,
dan ben ik weg,
weg van hoe raar ik ben..
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: lufsnoes21 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 23 januari 2005 | ||
| Thema's: | ||