In het zand geschreven
terwijl de zon nonchalant
de zee in goud verandert,
als een laatste geschenk
aan de vriendelijke dag
zit ik op mijn knieën
en schrijf ik met sierlijke hand
maar met een angstige blik op het water,
de dag in het zand.
maar hoe ik ook probeerde
te geloven van niet,
de golven spoelden aan
en de diamantjes losten op.
de maan arriveerde zingend
zo schoon en vol bedrog
hoewel ik niet luisterde naar haar klanken,
verleidden ze me toch.
Reacties op dit gedicht
| Kuijlemans F.: | Maandag, januari 24, 2005 22:07 |
| De laatste strofe is dan toch van hoge kwaliteit! Alleen hierom al een dichtelijke buiging F. |
|
| Teared Out: | Maandag, januari 24, 2005 20:08 |
| Mooi is het zeker, maar je laat me toch wel met een dubbel gevoel achter.. Weet niet of ik het nou positief op moet vatten, of niet. :$ Mja, dat is nou net het leuke aan gedichten.. :) Knuffel, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: White Nightmare | 
|
|
| Gecontroleerd door: klitty | ||
| Gepubliceerd op: 24 januari 2005 | ||
| Thema's: | ||