Metaforen en druipstenen
Metaforen en druipstenen,
Middernacht, de handen van de klok
Klapten rustig op elkaar, een stil applaus
Voor de naderende nacht.
In de druppels van het laatste avondvocht,
weerschijn.
O volle maan, van U - is deze nacht.
Met de smaak van oude cognac
nog vers, op onze lippen,
doopten wij de veren in inkt als
een papenkind in bad. En de nacht begon.
Vuurhouten violen als haardvuur voor onze voeten.
Oude serenades, opeens met een vertrouwde melodie
Omgeven door een geur van smeltende cacaobladen
Verzonken we in de metaforen van genadeloze
Romantiek.
O rijk talent, nu zal u ware adel blijken!
De uren verstreken wijl veren tot pluizen versleten
In de euforie van weelde vlogen vlinders door de maan
Tussen de schaduwen van twee,
Ontwaakte zich schoon, een dichters traan
Maar de geest verloor het van lijf en spier
Als een divina Commedia op kalkpapier
En de vrouwelijke veer
voelde plots als stroop en steen
biggelde haar laatste letters
vredig om ons heen
En we vielen in haar kussens
Al ware het een vergeten schat
F.
Reacties op dit gedicht
| Alter_Ego: | Vrijdag, februari 04, 2005 23:53 |
| hard is hart :S (en wijn... hmmm lekker, maar ben meer een whiskey-fan) mzl AE |
|
| Alter_Ego: | Vrijdag, februari 04, 2005 23:52 |
| prachtige sfeerimpressie, de hele setting spat van het scherm als aansluiting op al in het hart aanwezige dromen, en daar gaat het toch om in goede poezie... de woorden uit de lezers hard grijpen ik moet zeggen dat je ongeloofelijk goed dicht... je gebruikt vaak hele sterke metaforen en je woordkeuzen zijn absoluut top... ik heb veel meer van je gelezen maar reageer niet overal op, staat je mailbox ook zo vol van meteen :) ik sluit af met mijn grootste respect en hu |
|
| Godvader: | Dinsdag, januari 25, 2005 13:37 |
| Kijk is aan...als onervaren dichter zijndeplusminus driekjwart jaar herken ik steeds meer mijn stijl in de jouwe...het is zo dat je letterlijk en figuurlijk op een Godenmanier schrijft...je schrijft melodramatisch beschrijvend...maar steeds maar weer met meer onvoorstelbare metaforen waarbij ik denk: "Had ik er maar opgekomen!"...ik zie mezelf meer als een denkdichter, gedichtenvullend met moralen, voorwaarden en metaforen...nu probeer ik ook de beschrijvende techniek te benaderen die je hier be | |
| ExoticBlue: | Dinsdag, januari 25, 2005 12:02 |
| Ik lees de ode nog eens.. en nog eens... Supermetaforen ... en nog eens. Een diamant van ontelbaar karaat voor je griffel, moge woorden in overvloed domineren Bis, de tweede maal buig ik nog even diep E.B. |
|
| ExoticBlue: | Dinsdag, januari 25, 2005 11:51 |
| *En toen viel er een diepe stilte* 'Morgen een ode aan ons schrijven, aan de romantiek' En zo deed hij.. Als kardinaal van dichtkunst schreef hij: 'Met de smaak van oude cognac nog vers, op onze lippen, doopten wij de veren in inkt als een papenkind in bad. En de nacht begon.' De strofes deden niet voor elkaar onder, continue uberkwaliteit Briljant geschreven, bedankt Diminuendo * En toen viel er een diepe stilte |
|
| sunset: | Dinsdag, januari 25, 2005 09:19 |
| Wohw! Chappeau. Liefs / sunset |
|
| Fri..: | Dinsdag, januari 25, 2005 08:09 |
| schitterend, Liefs ,Fri |
|
| Martine Gieze: | Dinsdag, januari 25, 2005 08:04 |
| WoW...hoe weet je toch steeds zulke prachtige metaforen te gebruiken?!? ik geniet er intens van...en dus...bedankt daarvoor!! liefs,Mart |
|
| Edwin van Rossen: | Dinsdag, januari 25, 2005 02:00 |
| Sfeervolle romantiek, prachtig beschreven. | |
| shelob: | Dinsdag, januari 25, 2005 01:58 |
| Las gedicht op laatste benen, klok tikte dwingend en luid... sloop naar bed op gespitste tenen, maar met verzaligde glimlach op snuit, mijn dank, Jolanda | |
| arie: | Dinsdag, januari 25, 2005 01:47 |
| Een mooie knipoog als verbinding naar heden en verleden Chappeau |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Kuijlemans F. | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 25 januari 2005 | ||
| Thema's: | ||