Het verlaten strand
Hulp kan ik krijgen
maar heb ik afgewezen
ik bleef maar zwijgen
ben voor mezelf gaan vrezen
Op een verlaten strand
kijk ik nog een keer achterom
met slechts een leven in mijn hand
speel ik mijn leven nu andersom
Ik ben nooit aangerand
praatte met andere over mijn leven
ik zette mijn wensen niet aan de kant
kon andere mensen genoeg liefde geven
Helaas, dit zijn mooie dagdromen
want in het echt zal ’t nooit zo zijn
nachtmerries zijn het die alleen voorkomen
en dat doet nu echt te veel pijn
Eén stap in het ijskoude water
de golven die me mee nemen
misschien vinden ze me later
kunnen ze verdriet van me overnemen
Sorry voor mijn bestaan
maak wat moois van je leven
ik zal voorgoed weggaan
hopelijk kun je me ooit vergeven