kom weemoed!
kom weemoed!, neem bezit van mij
laat mij het bestaan betreuren,
ik wil met mijn droefheid leuren
langs beemd en bos en weg en wei
de stad uit, weg van 's mensen woon
- de stad die mij ellende bracht
en waar mijn stille, schriele klacht
slechts reek'nen kan op luid gehoon
ik verkies de massaloze
eenzaamheid van 't stomme land
alwaar ik langs de waterkant
uren, mijm'rend, kan verpozen
langs zilte zeekust, drassig hei
wil ik met mijn droefheid leuren,
laat mij het bestaan betreuren,
kom weemoed!, neem bezit van mij
laat mij het bestaan betreuren,
ik wil met mijn droefheid leuren
langs beemd en bos en weg en wei
de stad uit, weg van 's mensen woon
- de stad die mij ellende bracht
en waar mijn stille, schriele klacht
slechts reek'nen kan op luid gehoon
ik verkies de massaloze
eenzaamheid van 't stomme land
alwaar ik langs de waterkant
uren, mijm'rend, kan verpozen
langs zilte zeekust, drassig hei
wil ik met mijn droefheid leuren,
laat mij het bestaan betreuren,
kom weemoed!, neem bezit van mij
Reacties op dit gedicht
| SuperKomet: | Zaterdag, februari 05, 2005 15:11 |
| Een getormenteerde poëtische ziel aan het woord... leidt meestal tot hoogstaande gedichten. Sterk, echt |
|
| ExoticBlue: | Woensdag, januari 26, 2005 14:23 |
| Mooie poezie met goed gebruik van stijlfiguren. Ook leuk dat je het in spreektaal hebt uitgeschreven; mijm'rend Dichtgroet, EB |
|
| sunset: | Woensdag, januari 26, 2005 11:04 |
| Prachting een weemoedige eenzaamheid, droefheid naar woorden vertaald. Liefs / sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Kukel | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 26 januari 2005 | ||
| Thema's: | ||