Niet Meer Alleen (Voor Kiana)
Kon in mijn gedachten
de lange gespitste kronkels
zich maar de weg banen
naar mijn gevoel
waar het overleefd
en wordt blootgesteld
aan de meest vreemdste gedachten
die je maar kan bedenken
ogen worden schuw
voor wat nog niet is gebeurt
maar blijven afvragen
voor wat het nog te zien krijgt
handen van overwaaiend zonnelicht
tasten zachte heuvelflanken
die rillingen gaven
voor een wat gevoel van intens genot
en nachtelijke kijkers
doen me steeds vluchten naar
het binnenste van mijn hart
waar ik me veilig waande
waar ik doch nimmer alleen meer ben...
Reacties op dit gedicht
| Boudaatje: | Donderdag, januari 27, 2005 17:47 |
| Wat gaan jullie goedsamen!!!!!! Geniet er maar allebei van het is jullie gegunt! liefs Boudaatje |
|
| sunset: | Woensdag, januari 26, 2005 11:05 |
| Wohw! Mooi hoor. Liefs / sunset |
|
| Ana (stacia): | Woensdag, januari 26, 2005 09:04 |
| hèhè ... sounds mighty good to me ... kus ! ana |
|
Over dit gedicht
| Auteur: The Slayer | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 26 januari 2005 | ||
| Thema's: | ||