Zorgen, zorgen, zorgen...
Dat is wat ik doe!
Elke dag, nacht en elke morgen..
Dat maakt me nou zo moe!

Slapen doe ik niet,
Dan lig ik weer te janken!
Ik heb zo veel verdriet!
Maar eigenlijk zou ik GOD moeten bedanken!

Hij leert mij zelfstandig te zijn...
Voor me zelf op te komen!
Leert mij omgaan met mijn pijn...
Hij laat me niet dromen!

Hij laat mij de waarheid zien,
Hoe het werkelijk is!
Laat me weten waar ik voor dien!
Laat me voelen wat ik mis!

Maar GOD, veranderd er dan echt niks aan mijn leven!?
Ik doe toch niks verkeerd!?
Ik wil gelukkig zijn voor even!
Dat is toch het gevolg van wat ik heb geleerd?

Ik probeer er maar t beste van te maken!
En ik laat zien wat ik in huis heb...
Ik weet wel raad met lastige zaken...
maar niet als ik mijn mama niet meer heb! :'(