Verdriet van een overlevering
Ik ben een overlevering,
besta alleen uit woorden en klanken.
Ik zeg niets maar vertel
alles wat ik weet, de dwaasheid
en de wijsheid die verborgen ligt
in de harten der mensheid.
Uit mijn wezen zijn
verhalen ontsproten,
uit mijn borst drinken
ze de flarden van lied,
die in hun kelen echoën
om te nestelen in de oren
van de luisterwaardigen.
Ik leef in de harten van ouderen,
die zich de klanken herinneren.
Maar samen met hen treur ik
stil om een groot verlies:
Ik sterf met hen mee.
Reacties op dit gedicht
| Marian van de Water: | Donderdag, januari 27, 2005 23:19 |
| wat weemoedig, ook herinneringen kunnen mooi zijn zonder herinneringen, hebben wij niet geleeft. Je teert erop het is je levensverhaal mooi geschreven liefs Marian |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Tinne Verbeek | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 27 januari 2005 | ||
| Thema's: | ||