Ik was verleden tijd,
gevallen vanwege de lol,
ik weet dat ik niet de enige ben,
maar ik sta hier helemaal alleen.

Je zag niet wat ik nodig had,
lachte in plaats van te helpen
je dacht dat ik het wel redden zou,
ik was immers nummer één?

Nu weiger ik een donker hol,
maar nog niet zo lang geleden,
stuitten al mijn gedachten,
op een luik voor mijn geest,
mijn hart was dood,
mijn ziels was leeg.

Je schuift verdriet steeds voor je uit,
maar alles komt zoals 't komt,
smekend lag ik op de grond,
maar waren waren mijn vrienden?

Mijn helpers stonden elders klaar,
mijn vrienden hielpen alleen elkaar.

Dus ik had het mis,
ik had me helemaal vergist,
je kunt het beamen of ontkennen,
het doet me geen zier,
want ik sta weer hier,

Ik ken nu mijn echte vrienden,
en het kwam weer goed,
ik kreeg nieuwe moed,
en nu is het weer goed,
weer goed...