Alleen
Ik snap het dat iedereen mij haat,
Dat niemand mij vertrouwd,
Het is mijn eigenschuld,
Dat niemand meer van mij houdt,
Voor het eerst sta ik er echt alleen voor,
Is er niemand waarmee ik kan praten,
Voor het eerst meen ik het pas echt,
Dat ik snap waarom ze me zo haten,
Er is schuld omdat ik weet dat ik fout was,
Maar er is ook spijt en verdriet,
Er zijn tranen van verdriet en spijt,
Maar er is niemand die dat ziet,
Ik ben slecht, door en door slecht,
Het valt niet meer te vergeven,
Ik sta er nu echt helemaal alleen voor,
En zo kan ik niet meer verder leven…
Reacties op dit gedicht
| wuis: | Vrijdag, januari 28, 2005 20:42 |
| je staat er niet alleen voor je moet je open proberen te stellen. er zijn mensen die jou willen helpen en die je kunt vertrouwen geloof mij maar. en niet te veel aantrekken wat mensen over je zeggen. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Amanda Christina | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 28 januari 2005 | ||
| Thema's: | ||