Een lange weg ....


Het plekje naast mij in bed
Is niet meer warm, maar koud

We hadden zoveel pret,
Ik dacht we worden samen oud.

Het is nu voorbij,
Hete tranen heb ik geschreid.

Het was een lange weg,
Met heel veel pech.

Een lange weg die erg donker en zwart was.
Vaak zat ik in zak en as.

Vaak dacht ik "waarom nou?"
Jij hield toch van mij en ik van jou.

Alleen zijn, het is na 7 maanden samen, even wennen.
Ook voor iedereen om mij heen.

Die jou ook kennen.
Waarom liet jij mij toch alleen?

Ik kon gelukkig bij mijn vrienden en familie terecht,
Terwijl ik mij hier doorheen vecht.

Ze geven adviezen, maar ik moet mij hier alleen door heen werken
En niet in een donker dal gaan zwerven.

Langzaam kruip ik uit mijn donker dal.
Een donkerte die ik zeker weten overwinnen zal!

Het gaat nu alweer een stuk beter.
Stapje voor stapje maar nog geen hele meters.

Ik laat mij niet meer door jou pijn doen!
Ik ga vechten voor mij zelf, dat zal ik doen!

Het heeft veel pijn gedaan,
Te weten dat we niet meer samen verder zouden gaan.

Ik weet nu de hemel is niet vergaan.
Ik zal ooit weer gelukkig door het leven gaan.

Ik gooi mijn hoofd en kin omhoog,
En mijn tranen zijn eindelijk opgedroogd.

Ik laat mij niet klein krijgen,
Ik zal mij niet meer hullen in verdriet en zwijgen.

Ik zal weer de oude worden,
Ik stap heen over alle horden!

Ik zal weer gelukkig zijn!
Die tijd komt echt wel weer.

Alles op zijn tijd,
Dan doet het ook geen pijn meer.

Mijn hobby’s geven me weer plezier,
Met mijn hondje heb ik weer veel vertier.

Mijn verdriet wordt minder,
Aan de horizon schijnt de zon weer ginder.

Ik moet er nog naar toe.
De weg is lang, ik weet nog niet hoe.

Ik ben al een heel eind op weg,
Vooral als ik tegen me zelf zeg:

Ik kom uit dit donkere dal!
Ik weet dat het me lukken zal!


Lady M
29-01-05