Je snapt waarschijnlijk niet wat ik bedoel ?
maar t is denk ik gewoon n soort van "voorgevoel"
Iets zegt me dat de liefde tussen ons van korte duur is
dat het niet eerlijk en puur is..
Iets vertelt me dat Je gerust zonder me kan

& wat ben Je eigenlijk allemaal van plan ?
Want ik weet zo weinig van je leven
Hoe moet ik dan echt om je geven ?
Je wilt het me niet vertellen.. want het is niet voor mij bestemd
Maar hoe kun Je nou een relatie hebben met iemand die Je niet kent

Hoe moet ik weten wat je van mij verwacht ?
Is het maar voor hier en nu of heb je er over nagedacht ?
ik weet dat Je niet vooruit kan & wil kijken
Maar waaruit moet dan jouw liefde blijken ?
Moet ik maar gewoon geloven dat Je om me geeft
Terwijl Je misschien wel voor hele andere dingen leeft

Moet ik maar gewoon accepteren dat Je het nog niet weet
Waardoor ik dan wel mijn eigen gevoelens vergeet
Want ik hou niet van die onzekere gedachtes
ik ben iemand die voor die honderd procent doordacht is
Dat is ook niet zoals het hoort
Maar doordat Je het niet weet is mijn leven nu ook verstoord

ik geef egt heel erg veel om je dat kan ik je zweren
Maar moet ik mijn voorgevoel dan negeren ?
Of moet ik op mijn voorgevoel vertrouwen
En daarmee de relatie die we proberen op te bouwen ?
Afbreken tot de laatste steen
Want op deze manier voel ik me net zo goed alleen.