als het schijnsel
van de duisternis
die het licht vervaagt
je ogen treft
zijn ze als
zuigende moerassen
waar geen mes aan wil
ontsnappen
worden ze de
zwarte parels
als teken van je
eeuwige macht
over mijn gedacht(en)
worden ze de duistere
poelen
waardoorheen gouden visjes
als liefdesgedachten
dartelen
maar het mooist van al
zijn ze als de
zwarte gaten
die mijn wereld verslinden
-----------------------------------------------------------
eentje uit de oude doos, voordat ik wist voor wie ik dit schreef :D