~*Het lemmet van het mes*~
Ik zal het liefst willen opstaan
En weer verder gaan
Maar het gaat gewoon niet
Want sommige dingen doen me te veel verdriet
Niets kan me meer schelen
Maar met niemand kan ik mijn gevoel delen
Op gesloten in een donkere gevangenis
Om me heen een en al duisternis
Het lemmet van het mes
Glinsterd in het maanlicht
Kan de verleiding niet weerstaan om het op te pakken
Maar het brandt in mijn hand
En laat het meteen weer vallen
Mijn leven is aan flarden gescheurd
Zonder dat ik weet wat er gebeurd
Ben ik aan het snijden
Om mijn eigen verdriet te vermijden...
Reacties op dit gedicht
| +~°Darcy Morrighan°~+: | Zondag, januari 30, 2005 17:36 |
| Het is niet altijd de juiste oplossing dat te doen, eens je weer gelukkig gaat zijn in je leven, gaan de littekens je blijven achtervolgen Sterkte en dikke knuffel Darcy Tunrida Morrighan |
|
| *Fighter*: | Zondag, januari 30, 2005 01:09 |
| Woohooww!! Wat mooi!! Bij mij gaat het helaas precies zo.. Zo kut. KoppieJ op! You can do it! Laat dat mes jou leven niet beinvloeden.. En je mag me altijd mailen.. Als je je verhaal eens kwijt moet! XxX |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ~*Monique*~ | 
|
|
| Gecontroleerd door: 260580 | ||
| Gepubliceerd op: 29 januari 2005 | ||
| Thema's: | ||