Toen ze huilend in de spiegel keek
Zag ze een onbekende
Niet iemand die nog op haar leek
Ze was vervormd door ellende
Alles was in een keer verwoest
Niks was meer zoals het ooit was
Ze wist niet hoe het verder moest
En zo begon de eerste kras
De controle was verdwenen
Ze had behoefte aan overzicht
Ze wou zichzelf met de controle herenen
En zo ging ze de strijd aan met haar gewicht
Eerst was alles heel onschuldig
Het gevoel dat ze iets weer kon was sterk
Met alles wat ze deed was ze heel zorgvuldig
En zo werd afvallen langzaam haar werk
Ze ging verder met het niks eten
Sluipend had anorexia zich aan haar gehecht
Het eninge waar ze nu nog aan dacht was dieten
En om niet te eten werd elke dag haar gevecht
Maar als de controle haar weer soms verliet
Was snijden haar manier om te overleven
Bloedende polsen was wat het mes achterliet
Maar door het snijden werdt ze weer gedreven
Toen ze in de spiegel keek
Was dit het meisje wat ze zag
Een meisje helemaal van streek
Nooit meer eens een lach
Twee diepe sneeën maar geen pijn
Nog een paar minuten en het was voorbij
Ze wist het zeker hier wou ze niet meer zijn
En voor de eerste keer was het meisje blij