wat ik voel dat is van mij !
mijn voeten stampen op de grond
vuisten zijn gesloten
armen stevig voor gekruist
geen mens komt bij me binnen !
want wat ik voel dat is van mij
en niemand die begrijpt
ik sluit me, sluit me, sluit me af
pijn mag er niet uit !
want wat ik voel dat is van mij
ik wil en kan niet delen
open, open, open mij
pijn moet nu naar buiten !
- Innerchild -
30-01-05
Reacties op dit gedicht
| Peter van der Linden: | Zondag, januari 30, 2005 17:41 |
| Laat je even gaan. Laat de pijn langzaam wegvloeien. Geluk mag je in je houden, pijn niet. Het gaat wel weer goedkomen hoor. Liefs, Peter. |
|
| hiljaa: | Zondag, januari 30, 2005 16:50 |
| laat je ik naar buiten komen laat de pijn en woede stromen ! dan pas kan je je bevrijd voelen! knufliefs--hiljaa-- |
|
| arie: | Zondag, januari 30, 2005 16:20 |
| Is een arm om je schouder genoeg om je te openen? Welnu, bij deze... spreek maar... Liefs, Arie |
|
| nienkuhtje: | Zondag, januari 30, 2005 15:26 |
| wow wat mooi zeg.. heel mooi verwoord.. je gevoel is inderdaad van jezelf, maar vergeet niet het af en toe met iemand te delen, dan voel je je vaak stukken beter..:) |
|
| sunset: | Zondag, januari 30, 2005 14:17 |
| Wohw. Pijnvol, rakend. En toch zul jij het zijn die alles uiteindelijk zelf opent, bevrijdt. Anderen kunnen alleen maar 'tonen', 'zijn'. Jij moet, ook in 'voel' kiezen, en keuzes maak je altijd zelf en alleen Liefs (en mijn genegenheid) / sunset |
|
| ~prinsesje~: | Zondag, januari 30, 2005 13:24 |
| mooi gsgreve liefs,,,, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Innerchild |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 30 januari 2005 | ||
| Thema's: | ||