Wat was voor mijn het ding
waarom ik niet meer verder ging
kon veel bedenken
waarom ik mezelf dit leven niet meer wou schenken

ze waren een tijdje uit m'n gedachten verdwenen
maar nu zijn ze weer helemaal verschenen
waarom kan ik die stap niet zetten
gewoon opnieuw beginnen en op niets of niemand letten

nu zit ik weer dag en nacht over ze te kniezen
maar ik kan ze toch alleen maar verliezen
duizend dingen draaien door m'n kop
houdt het dan nooit meer op??

t'leven gaat zoals het gaat
maakt mijn niks meer uit ik zie wel hoe het gaat
maar eens dan zal ik dit alles verlaten
omdat ik dan nooit meer kan praten