ik ben zwartkijker van nature,
een roze bril heeft mij nooit gestaan;
de zon komt op om weer onder te gaan
- wie kan zoveel zinloosheid verduren?
ik blijf angstig naar de toekomst turen
die het verleden zal doen vergaan
- niets van mij zal blijven bestaan,
het leven zal ik ooit nog bezuren.
maar ik pis liever azijn dan op hoop
op een beter bestaan te vertrouwen!
ik heb het geloof allang verloren,
ben niet voor optimisme geboren.
op 'alles komt goed' kan ik niet bouwen
- 't is een lege waarheid waar 'k niets voor koop