Ik weet niet waarom er nu tranen lopen over mijn wangen..
Omdat ik in mijn eigen lichaam zit gevangen?
Ik moet je nodig het een en ander vertellen,
maar k durf niet, zelfs niet even bellen
Gesneden in mijn arm, zichtbare littekens voor altijd
Is dat de manier waarop ik de pijn van binnen bevrijd?
rennen buiten, want ik ben woeden, ik ben kwaat
vluchtend op weg, vluchtend op straat
mijn angst en gevoelens uitgeschreven op papier
maar wat doen al die stemmen hier?
In mijn hoofd blijven ze maar praten en vragen
of ik dit alles nog wel kan verdragen...
ik ben een doorzetter, ook dit wil ik overwinnen
al moet ik daarvoor iets bestrijden, ergens diep van binnen
open me ogen en kijk nog een keer rond
naar de plek waar een jongen het lichaam van een meisje vond.....