Gisteren de hemel, vandaag de hel.
Wat gisteren als de Hemel aanvoelde,
is vandaag in de Hel getransformeerd.
Geen Ziel
meer te bekennen...
Geen lachspiertje wordt nog verweerd.
Het einde is nabij.
Wat gisteren als de Hemel voor mij was,
voelt vandaag aan als de Hel.
Gisteren,
zo gelukkig...
Niemand kon me raken.
Tot mijn lichaam
op die matras lag
mijn lichaam verwikkeld in 'Jou' laken.
Vandaag,
zo verdrietig...
Iedereen kan mijn hart kraken.
Omdat het tot mij is doorgedrongen
dat ik maar... 'iemand' ben
die nooit verder zal geraken...
Dan dat plaatsje,
die aan zovelen toebehoort.
Wat gisteren als de Hemel voor mij was,
voelt vandaag aan als de Hel.
...Stille Tranen...
is vandaag in de Hel getransformeerd.
Geen Ziel
meer te bekennen...
Geen lachspiertje wordt nog verweerd.
Het einde is nabij.
Wat gisteren als de Hemel voor mij was,
voelt vandaag aan als de Hel.
Gisteren,
zo gelukkig...
Niemand kon me raken.
Tot mijn lichaam
op die matras lag
mijn lichaam verwikkeld in 'Jou' laken.
Vandaag,
zo verdrietig...
Iedereen kan mijn hart kraken.
Omdat het tot mij is doorgedrongen
dat ik maar... 'iemand' ben
die nooit verder zal geraken...
Dan dat plaatsje,
die aan zovelen toebehoort.
Wat gisteren als de Hemel voor mij was,
voelt vandaag aan als de Hel.
...Stille Tranen...
Reacties op dit gedicht
| Liezi / Shht: | Dinsdag, februari 01, 2005 21:39 |
| Hé? Je bent droevig... :-( Kruipen we samen in de rode-inktpot? :-)! Liefs, Liezzeltje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Aibell | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 31 januari 2005 | ||
| Thema's: | ||