2 bloemen
Er waren eens 2 bloemen
een groot groen grasveld
ver van elkaar vandaan
ze waren erg op elkaar gesteld
Ze lachten en ze dolden
ze hadden veel lol met elkaar
maar ook weenden ze samen
ze stonden altijd voor elkaar klaar
alsof ze voor elkaar gemaakt waren
ze waren samen zo sterk
maar toen kwam de lente
en die ging snel te werk
Bloemen schoten uit te grond
en flirtten zich kapot
en dat vond het bloempje niet leuk
en kreeg een beetje mot
Ze voelde zich niet fijn
maar hij zei dat er niks zou veranderen
terwijl hij gezellig zat te kletsen
met al die anderen
bloempje liet haar kopje hangen
en er zat een verdrietige klank in haar stem
ookal nu hij nog verder weg is dan eerst
denkt ze nog zo vaak aan hem
Reacties op dit gedicht
| SurviRoos: | Dinsdag, februari 01, 2005 23:37 |
| heel mooi verbeeld/woord!! | |
| Dirk Hermans: | Dinsdag, februari 01, 2005 20:44 |
| zeer mooi en krachtig gedicht Groetjes Dirk |
|
| Peter van der Linden: | Dinsdag, februari 01, 2005 17:56 |
| Prachtig dit gedicht. Dat bloempje haat de lente nu, denk ik. Liefs, Peter. |
|
| *eragon*: | Dinsdag, februari 01, 2005 13:58 |
| inderdaad heel beeldend.. maar elke lente laat nieuwe bloemen bloeien, dus het vrouwelijke bloempje zal echt ook wel iemand vinden! Is het niet deze lente, dan de volgende! Liefs, |
|
| sunset: | Dinsdag, februari 01, 2005 13:30 |
| Tonend, droef-mooi verwoord. Liefs / sunset |
|
| psych: | Dinsdag, februari 01, 2005 08:05 |
| mooi,beeldend,,,liefs,,,psych,,, | |
Over dit gedicht
| Auteur: *shasa* | 
|
|
| Gecontroleerd door: -Suus- | ||
| Gepubliceerd op: 01 februari 2005 | ||
| Thema's: | ||