Dodelijk besef..
Het spijt me dat ik niet ben
zoals jij me altijd had gedacht
Het spijt me dat ik niet doe
wat jij van mij verwacht
Ik weet hoeveel je van me houdt
al ken ik de redenen niet
Ik weet dat je in mij gelooft
ondanks de wanhoop die je ziet
Maar je houdt je vast aan iets
wat ik werkelijk nooit kan zijn
Je ziet een groot en sterk mens
maar ik voel me zo immens klein
Ik heb angsten waarvan ik dacht
ze al lang te hebben overwonnen
Ik huil tranen om mijn eigen falen
terwijl ik nog niet eens ben begonnen
Ik hou zo verschrikkelijk veel van je
dat mijn hart het op een dag begeeft
Want het is dodelijk als je beseft
dat je niet meer voor jezelf leeft
Reacties op dit gedicht
| opgever: | Zondag, november 20, 2005 14:30 |
| niet zoveel spijt hebben, jij bent nu éénmaal een mens en een mens maakt nu éénmaal fouten. (kijk naar mij) zondaggroet, raissa |
|
| D-RoSe: | Woensdag, februari 09, 2005 14:33 |
| precies mijzelf.... *stilte om me heen* geweldig! liefs dunya |
|
| [La Dreamer]: | Dinsdag, februari 01, 2005 18:28 |
| super :) word er stil van.. veel liefs |
|
| jij: | Dinsdag, februari 01, 2005 14:24 |
| Je moeder houd van je.. Het maakt niet uit hoe je bent.. Jij bent jij.. En je moeder zal dat altijd accepteren! Mooi geschreven! KuSs |
|
| aquaangel: | Dinsdag, februari 01, 2005 14:14 |
| hee graag je weer gelezen | |
| psych: | Dinsdag, februari 01, 2005 13:42 |
| een plaatje,,,liefs,,,psych,,, | |
Over dit gedicht
| Auteur: Manja Moraal | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 01 februari 2005 | ||
| Thema's: | ||