rommelige kamer
mijn gevoelens
heb ik wel
maar zie ik niet
ik voel ze wel
maar lijk ze niet te ervaren
ik zeg ze wel
maar heb ze eigenlijk toch niet
het is zo'n rommeltje
een warboel als mijn kamer
alles moet
en niks om te bewaren
geen herinneringen
van eindeloos geluk
alleen maar vlagen
van boeken en halve dagen
leven doe ik niet meer
streben telkens weer
vragen komen
antwoorden kunnen niet vergaan
omdat ze nooit hebben bestaan
waarom dit te ervaren
hoezo te doorstaan
stress tot aan de regenboog
eigenlijk om niks
maar toch het gevoel
schiet op
te laat
groots verlang ik
naar het Opperwezen
in het bijzijn van Hem
heb ik niets te vrezen
bij Hem is alles goed, perfect
het gaat teboven
mijn gevoel en mijn verstand
want alles wat ik voel
is warboel
Reacties op dit gedicht
| mienke: | Donderdag, februari 24, 2005 22:15 |
| een erg bijzonder gedicht!mooi:) blijf maar verlangen naar God Hij zal het beantwoorden!liefs xx love joe | |
| Maarten van den Bogaard: | Vrijdag, februari 04, 2005 12:51 |
| Geweldig gedichtig.. ik kan niet wachten tot je die gedichten over frankrijk gaat schrijven.. |
|
| *SSSS*: | Dinsdag, februari 01, 2005 21:23 |
| wooow...mooi geschreven zeg!! xxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: riel | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 01 februari 2005 | ||
| Thema's: | ||