Die snijdende Woorden, dat eindeloze verdriet, ik kan niet eens neertyppen wat ik nu diep vanbinnen voel. Al die ruzies... Die slapeloze nachten, laat me toch eens met rust, maatr me mijn eige leven lijden.
Laat me leven , laat me zijn, even weg van al die pijn... Laat me doen wat ik wil, stop met al die vragen al die woorden, ze doen me pijn !!!
Me nooit zien huilen, ik hou me steeds sterk, dat moet wel... Doe maar door, doe maar verder...
Diep vanbinnen zit een roosje, een mooi rood roosje...
Ze is langzaam maar zeker aan het verwelken... Stop er gewoon mee, laat me gewoon mezelf zijn, geef me de kans om een zorgenloos leventje te lijden zoals al die andere kinderen van mijn leeftijd...
Stop met die snijdende woorden die pijnlijk woorden !!!
Laat me leven, laat me vrij zijn...
Ik ga er echt aan kapot!!!
Jij snapt dat niet hé, je weet gewoon niet hoe het is om zo te leven, stop ermee !!!
Hoe vaak moet ik het je nog zeggen...
Ze doen pijn, die snijdende woorden !!
Snel zal alels voorbij zijn, weldra ben je van me af, is dit nu ECHT wat je wou... ???
Wat heb ik je toch misdaan...
Ik zet mezelf altijd op de tweede plaats...
Ben er altijd voor mijn vrienden... !!!
Dit heet nu RESPECT !!!???
Je blijft echt verderdoen ...
Je snapt het echt niet !!!
Weet je wat ik van je denk...
Dat je niets meer ben dan een dikke nul !!
Een vuiltje op de grond...
Waar iedereen over loopt en niemand geeft er aandacht aan...
Nu weet je ook eens hoe dit voelt !!!
Dit zal ik je nooit vergeven...
Ik ben nog jong...
Boeten zul JIJ zeker !!!
Mijn tranen van verdriet, denk je nu echt dat ook maar iemand ze ziet ???