ver van mijn doel
ver van mijn doel
gestrand in stille vertes
dwaal ik
in diepe stilte
grenzen vervagen
wilskracht ebt weg
zilt parelt
het is voor bij
het oog van de storm
roerloze kracht
voor even
voor de aarde gaat beven
ik trotseerde een macht
zwellend in duivelse kracht
de spiegel brak
even als mijn ziel
voel me herboren
maar voelt als heb ik verloren
de rood gehoorende lach
die mij gebroken zag
ik verloor van me zelf
niet van haar
trots slaat stuk op de klippen
ik staar en verbijt mijn lippen
het los laten
echo kreet
wit heet
slangen beet
nieuwe koers
lik ik mijn wonden
lerend van wat ooit was
verstrooi ik een herinnering
streling van mijn ziel
luisterend naar mijn hart
zoek ik naar stappen
die mij het leven beter laten snappen
Wim Black Lord
| Lia : | Donderdag, februari 03, 2005 19:06 |
| een aangrijpend gedicht.. een warme troosteknuffel van mij... liefs, Lia | |
| Auteur: Black Lord | ||
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 03 februari 2005 | ||
| Thema's: | ||