Onmacht der dichters
Onmacht,
Het leven is een wolk vol dromen,
waaruit het af en toe regent.
Wanneer ik argeloos ontwaak in inkt
mezelf hongerig heb verdiept tussen rede en verdriet,
is mij nog nimmer afzijdigheid beloofd
Omwille de zotte dwazen der poëzie,
behoud de dappere poëet het schone licht
der kunst, die ons na de renaissance is beroofd
Het straffe ritme van de onschuld
blijft een droeve elegie, als een eeuwige hemelkreet
uit de monde van de eenzame schrijver in nood
Uit mijn witte veer vloeit reeds glinsterend rood inkt,
als tranende albino-ogen voor een opengereten zwanenhals.
Bloedend tot de dood.
Het leven is een wolk vol dromen
waaruit het af en toe regent,
en af en toe dondert
F.
Reacties op dit gedicht
| Es: | Donderdag, februari 10, 2005 18:33 |
| Dankbaar zijn je fans wel, blijf dus zo argeloos ontwaken...of niet. Vind genoegdoening in wat je doet. Je eigen genoegdoening en ja, gebruik het dan als een ontketenen van dat wat je zoekt... Droomgevend aangeboden... |
|
| ExoticBlue: | Vrijdag, februari 04, 2005 15:58 |
| 'Uit mijn witte veer vloeit reeds glinsterend rood inkt, als tranende albino-ogen voor een opengereten zwanenhals. Bloedend tot de dood' AAh... wat een woordkunstenaar ben je ook. Een dichtpicasso in spé. Ik probeer met kritisch oog naar je gedichten te kijken.. maar schoonheid verblind me. Er is vast wel iets wat beter kan, maar al die mooie en sterke woorden verbloemen het geheel.. waardoor het geheel straalt als een parel Ik wens u bloemenweelde en pianomu |
|
| Fortune: | Donderdag, februari 03, 2005 20:28 |
| leven is hard, en dat onder woorden te brengen ook.. Prachtig gedaan!! liefs, Samantha |
|
| Godvader: | Donderdag, februari 03, 2005 17:35 |
| filosofisch volmaakt zou ik haast bijna willen zeggen...maar ja...ik heb het dan ook net gezegd... Groeten... G. |
|
| Kuijlemans F.: | Donderdag, februari 03, 2005 16:26 |
| Het woordje "als" in "als een eeuwige hemelkreet" moet weg.. Maar verder, bedankt dat jullie dit ondersteunen Immer trouw aan het woord, F. |
|
| Martine Gieze: | Donderdag, februari 03, 2005 16:09 |
| wat een vreugde schept het ons...dat jij steeds weer weet te ontwaken...in de inkt!! idd,laat niemand ons zeggen dat dichters het makkelijk hebben...want het is een zegen ...toch ook...tegelijkertijd een last! erg mooi verwoord weer!! liefs,Mart |
|
| Raira: | Donderdag, februari 03, 2005 15:32 |
| mag ik even een compliment geven argeloos ontwaken in inkt met inkt deze woorden geschreven zomaar puur vanuit instinct.. ja zo spreekt die wolk vol dromen echt het wisselvallige leven uit top!! liefs Raira |
|
| Alter_Ego: | Donderdag, februari 03, 2005 14:29 |
| kolere... wat een woorden respect man mooi... erg mooi hulde uwerweegs :) grt AE |
|
| ***Zij***: | Donderdag, februari 03, 2005 13:26 |
| En achter die levenswolk schijnt de zon ;-) | |
| de nifter: | Donderdag, februari 03, 2005 13:06 |
| "Wanneer ik argeloos ontwaak in inkt" mooi gevonden |
|
| IntegraNatura: | Donderdag, februari 03, 2005 12:48 |
| dichten tot de dood erop volgt.. jazeker.. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Kuijlemans F. | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 03 februari 2005 | ||
| Thema's: | ||