Kijkend naar daar ,
waar ik ooit toebehoorde ...
Kijkend naar daar ,
waar ik ooit was ...
Kijkend naar de mensen ,
die ik ooit graag zag ...
Maar alles is anders ,
niets is meer ...
De mensen die ooit lachten om haar ,
doen dat nu niet meer ...
Ze kijken neer ,
zelfs hun doet het zeer ...
Ze kijken droevig ,
naar een persoon ...
Die was daar ooit ,
maar vanaf nu nooit meer ...
Ze hebben spijt ,
zeggen ze erbij ...
Maar daarmee ,
gaat het niet voorbij ...
Alles was ,
niets is nu ...
Ik ben dood ,
maar wie mist er niemand nu ? ...