Een laatste lange adem
De wereld draait,
nu even niet.
Kijk nog een keer om,
zodat je ’n laatste keer ziet,
dat alles daarginds in onze handen lag.
Een leven leidden we,
waarin ik je toch oh zo graag zag.
Kijk eens om,
staar ‘ons’ aan.
Knipper niet met je ogen,
blijf zo even staan.
Je lichaam – je speciaal gezicht,
moeten ergens op mijn netvlies branden,
met jouw glimlach, als mijn licht.
Maar dan moet je gaan,
dat wil je.
Het doek valt stilletjes,
over maanden herinneringen,
over heimwee naar lang vervlogen tijden.
Besef wel m’n kleine,
dat ik nooit verder van je weg zal zijn,
dan tien cijfers op je gsm.
nu even niet.
Kijk nog een keer om,
zodat je ’n laatste keer ziet,
dat alles daarginds in onze handen lag.
Een leven leidden we,
waarin ik je toch oh zo graag zag.
Kijk eens om,
staar ‘ons’ aan.
Knipper niet met je ogen,
blijf zo even staan.
Je lichaam – je speciaal gezicht,
moeten ergens op mijn netvlies branden,
met jouw glimlach, als mijn licht.
Maar dan moet je gaan,
dat wil je.
Het doek valt stilletjes,
over maanden herinneringen,
over heimwee naar lang vervlogen tijden.
Besef wel m’n kleine,
dat ik nooit verder van je weg zal zijn,
dan tien cijfers op je gsm.
Reacties op dit gedicht
| Manic Manja: | Zaterdag, februari 05, 2005 19:47 |
| wow..wat is hier nog aan toe te voegen.. echt prachtig en lieflijk neergezet :) Liefsx Manja |
|
| Dindy: | Zaterdag, februari 05, 2005 19:32 |
| Wauw......egt pr8ig verwoord. Enorm mooi neergezet...sterkte ~~Dindy~~ |
|
Over dit gedicht
| Auteur: meermans | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 05 februari 2005 | ||
| Thema's: | ||