Over een neutje en spruitjeslucht
lieve schat
ik weet wel dat je me miste
toen ik me al die twintig jaar vergiste
in waar we woonden en wat
ik deed en jij
nog wilde doen en laten
datgene waar wij
samen nooit over konden praten
het was die zeven jaar best gemiddeld fijn
maar gedurende die droog doorgesleurde tijd
had ik net zo goed mezelf kunnen zijn
geef me niets of geef me alles
maar dan wel met niets er tussenin
want ik weet nu wat er nog meer verpesten is
en dat geeft het zinloze dan toch weer een beetje zin
vergeef me
dit kan wel weer goed komen
kom weer naast me liggen
ik bedrink me voortaan wel in mijn dromen
Reacties op dit gedicht
| Kuijlemans F.: | Dinsdag, februari 08, 2005 02:51 |
| Persoonlijk acht ik dergelijk schrijven niet als poezie, eerder als een persoonlijk fragment in rijm. Ik ben van mening dat poezie een groter doel moet dienen dan enkel, het zalf of zout op de dichters wonden. Het moet mijn ziel lichter maken, hier slaagt u slecht in het lichter maken van een herinnering.. Maar goed, dat was volgens mij ook de bedoeling van het gehele schrijven dus daarin bent U succesvol! Ondanks dat het niet mij kop of thee, heb ik het met graagte gelezen.. en droom ik nog |
|
| de nifter: | Maandag, februari 07, 2005 13:31 |
| ten big bags of pain is all I got from you..... you really another flashback | |
| Zilke: | Zondag, februari 06, 2005 13:06 |
| Ai ai ai, wat een woorden! Loopt lekker dit |
|
| IntegraNatura: | Zondag, februari 06, 2005 00:01 |
| ieksszzzzz (ieder weldenkend mens weet dat spruitjes puur ter decoratie dienen, zolang er geen daadwerkelijke hongersnood dreigt ;) (een spruitje in een cocktail bijvoorbeeld - voor dat ieooaahheèè effect bijvoorbeeld..) x | |
