het ging zo goed...
mijn leven
zo raar
soms mooi
soms verschrikkelijk
met veel pijn, ellende en verdriet
nu dacht ik
het geluk gevonden te hebben
en niet meer te hoeven snijden
maar langzaam
glipt dat geluk
tussen mijn vingers door
en raak ik het
langzaam maar zeker kwijt
waarom?
ik heb zo mijn best gedaan
misschien ben ik het niet waard
misschien was ik te laat
en is het tijd
tijd voor mijn einde
en heb ik niet mogen leven
misschien...
Mocht ik maar blijven
ik zou echt mijn best weer doen
maar nu ben ik te laat
en zal ik er niet meer zijn
want zo wil ik niet leven
met zoveel pijn...
zo raar
soms mooi
soms verschrikkelijk
met veel pijn, ellende en verdriet
nu dacht ik
het geluk gevonden te hebben
en niet meer te hoeven snijden
maar langzaam
glipt dat geluk
tussen mijn vingers door
en raak ik het
langzaam maar zeker kwijt
waarom?
ik heb zo mijn best gedaan
misschien ben ik het niet waard
misschien was ik te laat
en is het tijd
tijd voor mijn einde
en heb ik niet mogen leven
misschien...
Mocht ik maar blijven
ik zou echt mijn best weer doen
maar nu ben ik te laat
en zal ik er niet meer zijn
want zo wil ik niet leven
met zoveel pijn...
Reacties op dit gedicht
| ~golfje~: | Vrijdag, augustus 03, 2001 12:54 |
| Lieve Marjolein, Je kunt iets doen aan die pijn...praten met mensen op deze site...het is nog niet te laat, houd nog even vol... mail me als je wilt he, een luisterend oor heb ik altijd!! xxx *knuff* Golfje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: marjoleincris | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 23 juli 2001 | ||
| Thema's: | ||