dromen verwelkte als bloemen...
hoop was nergens meer te bekennen...
de bijen stopte met zoemen....
hoe hard ze ook wou wegrennen....
mensen zagen haar niet...
achter een masker verscholen...
ze was haar vaders favoriet...
maar heeft haar onschuld gestolen....
ze was totaal niet begrijpend...
met de woorden die ze sprak..
ze was verder maar een stille student..
maar met verdriet die niemand zag...
ze loopt door een brede straat met bomen..
afwezend diep in gedachten...
loopt ze maar te dromen...
en zo haar pijn maar te verzachten...
met een diep gebogen hoofd..
gaat ze op een bankje zitten...
helemaal verdoofd...
zit ze haar tijd daar uit te zitten...
dan gaat ze maar naar binnen..
haar vader schreeuwt het uit....
hij kan weer eens niet met een spel winnen...
en ze schrikt van zijn stemgeluid....
snel rent ze naar haar kamer...
blijft daar zitten tot de nacht...
wachtend dat haar vader zou bedaren...
tot het huis heel stil is zolang heeft ze daar gewacht...
nu nog steeds onbegrijpend...
met de woorden die ze zegt..
niemand die haar werkelijk kent...
en verliest ze dat gevecht...
Auteur: Agrear | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 06 februari 2005 | ||
Thema's: |