Verblind
Verblind, Door haar tranen,Liep zij door de straten,Haar gezicht door de tranen verminkt, Totaal verblind, Zij zag het niet meer zitten,het leven was zo hard voor haar,Zij stond ook niet meer open voor een woordt aan haar verricht, Zij was verzwicht,Aan wat werdt gebodenen toverde voor korte tijd een glimlach op haar gezicht,Het was een kort vergenoegen, Verblind, Liep zij door op het dode spoor, Vertwijfeld zocht zij licht in de duisternis, Een dokter die moest komen,psychiater zogezegd,Hij gaf haar medicijnen,Naar buiten schijnt het te gaan,Maar van binnen,Ach wat zal ik zeggen kijkt u mij niet aan,ik heb de weg gevonden,ik leef nu in geluk,Mijn man toond mij de wegen zonder hem een troosteloos bestaan,Wat wil ik verder zeggen in deze wereld gaat toch bijna iedereen kapot, Ans Pieper_Buijs,06-02-05 Dit heb ik op mezelf geschreven,Maar het kan voor meer mensen staan, Ik ben nu een gelukkige vrouw en heb mijn weg gevonden,
Reacties op dit gedicht
| Ans34127: | Maandag, februari 07, 2005 09:40 |
| Bedankt dat doe ik zeker, Bedankt voor je reactie, Liefs Ans |
|
| neznaj: | Zondag, februari 06, 2005 17:52 |
| Dit was echt een hartekreet.Een FELICITATIE dat je het dode spoor weer hebt kunnen verlaten.Hou je man voorlopig goed vast, samen het zonlicht tegemoet. Han, neznaj |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Ans34127 | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 06 februari 2005 | ||
| Thema's: | ||