Laat me nu maar alleen...
Naar de liefde die uit mijn hart sprak
luisterde je niet.
Toen ik het probeerde uit te leggen
begreep je me niet.
En de waarheid die ik je altijd vertelde,
die geloofde je niet.
Al de tranen die voor je vloeiden,
je droogde ze niet.
Al de gedichten die ik voor je schreef,
je las ze niet.
En de liefde die aan je voeten lag,
je accepteerde hem niet.
Mijn diepe gevoelens,
interesseerden je niet.
Dus laat me nu maar alleen,
met al mijn verdriet.
Want voor jou...
besta ik niet...
luisterde je niet.
Toen ik het probeerde uit te leggen
begreep je me niet.
En de waarheid die ik je altijd vertelde,
die geloofde je niet.
Al de tranen die voor je vloeiden,
je droogde ze niet.
Al de gedichten die ik voor je schreef,
je las ze niet.
En de liefde die aan je voeten lag,
je accepteerde hem niet.
Mijn diepe gevoelens,
interesseerden je niet.
Dus laat me nu maar alleen,
met al mijn verdriet.
Want voor jou...
besta ik niet...
Reacties op dit gedicht
| Elizabethh: | Maandag, juli 04, 2005 12:56 |
| kwetsbaar gedicht.. |
|
| *Emms*: | Maandag, juni 27, 2005 21:33 |
| Als ik haar was had ik AL jOu gedichten gelezen! Want je schrijft geweldig en je lijkt me ook un geweldig mens. knuffiej | |
| karin28: | Maandag, februari 07, 2005 15:08 |
| heel erg mooi gedicht | |
| CraZieJGirLieJ: | Maandag, februari 07, 2005 14:30 |
| heeeeel mooi gedicht ik herken het echt hij is heeel mooi!!! |
|
| hopie: | Maandag, februari 07, 2005 14:12 |
| WOW wat een supermooi gedicht komt ook wel erg bekend voor. Zo iemand verdiend je inderdaad niet Groetjes hopie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Frans07 | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 07 februari 2005 | ||
| Thema's: | ||