Gevangen verlangens..
Gevangen gevoelens in mij
omdat ik niet uitleggen kan
Hoe groot mijn verlangen is
als je alleen al met me praat
Gevangen woorden in mij
die ik niet vrij kan laten
Vanwege een vriendschap
die me nader tot het hart staat
Gevangen tranen in mij
om jouw onwetendheid
Maar ik ben de stilte zelve
totdat jij me binnen laat
Reacties op dit gedicht
| Rien de Heer: | Dinsdag, februari 08, 2005 18:27 |
| Wow..heel mooi geschreven. Groetjes, Rien. |
|
| Fri..: | Dinsdag, februari 08, 2005 16:17 |
| dit is een prachtig gedicht Liefs, Frida |
|
| sunset: | Dinsdag, februari 08, 2005 12:55 |
| Je verdriet voelen, weten waarom, en je niet uiten. Bijna sadisme naar jezelf. Mooi, en ook herkenbaar, verwoord. Liefs / sunset |
|
| winterklaas: | Dinsdag, februari 08, 2005 08:04 |
| de enige manier om tot nieuwe inzichten te komen is door jezelf te uiten. loopt lekker dit gedicht André |
|
| remie: | Dinsdag, februari 08, 2005 08:01 |
| ik uit mijn gevoelens en raak heerlijk leeg...moet je ook doen. Liefs Remie | |
| de nifter: | Dinsdag, februari 08, 2005 07:51 |
| bij mij is het net andersom... gevangene van mn gevoelens... | |
| ~*~AnGeL~*~: | Dinsdag, februari 08, 2005 00:44 |
| zo mooi !!! het is zo een beetje zoals ik me voel .. slaapwel veel liefs, ~*~AnGeL~*~ |
|
| Peter van der Linden: | Dinsdag, februari 08, 2005 00:15 |
| Prachtig verlangend gedicht. Heel mooi!!! Slaap lekker. Liefs, Peter. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Manja Moraal | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 08 februari 2005 | ||
| Thema's: | ||