de dag kleurt weer
De dag spat uiteen
in een droom van stilte
golvend in dikke lagen schuim
de leerling werd meester
in klanken van diep gezwegen
de taal van niets
een brug te ver
het pad verlaten
waar bomen ontworteld
de aarde omwoelden
het leven gaat door,
in tegenlicht van alle dag
waar wolken komen en
gaan tot blauw
Reacties op dit gedicht
| michris: | Woensdag, februari 09, 2005 13:50 |
| Prachtig geschreven in woorden om nog even over na te mijmeren, totdat het tegenlicht zich naar mij keert. knuf, michris |
|
| sunset: | Woensdag, februari 09, 2005 09:48 |
| Mooi delend van je arie. Liefs / sunset |
|
| psych: | Woensdag, februari 09, 2005 08:41 |
| prachtig,,,gr,,,psych,,, | |
| wijnand.: | Woensdag, februari 09, 2005 07:15 |
| prachtig | |
| remie: | Woensdag, februari 09, 2005 07:04 |
| die titel doet er niet toe het gedicht is mooi, tegenlicht is mooi ...liefs Remie | |
| Annemieke van der Ven: | Woensdag, februari 09, 2005 06:10 |
| Mooi.... Liefs Annemieke |
|
| arie: | Woensdag, februari 09, 2005 01:30 |
| chipssss... moet zijn : " de dag kleurt weer " kwas weer eens sneller dan het zicht ;-)))) |
|
| Benjamin de Rooy: | Woensdag, februari 09, 2005 01:25 |
| wauw.... vind het prachtig... diep en poëtisch. 1 minpuntje, de titel. kleurd? :P liefs, Ben |
|
Over dit gedicht
| Auteur: arie |  
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 09 februari 2005 | ||
| Thema's: | ||