Niemand zegt stop..
Hier in het donker
een schim schitterd op de muur.
Een gezicht zo somber,
in kaarslicht, uur naar uur.
De tijd tikt door,
de kaars smelt weg.
Mijn leven wordt korter,
steeds dichterbij komt het mes.
De schim wordt kleiner,
de kaars is bijna op.
Dan zal alles verdwijnen,
Niemand die dan nog zegt stop...
een schim schitterd op de muur.
Een gezicht zo somber,
in kaarslicht, uur naar uur.
De tijd tikt door,
de kaars smelt weg.
Mijn leven wordt korter,
steeds dichterbij komt het mes.
De schim wordt kleiner,
de kaars is bijna op.
Dan zal alles verdwijnen,
Niemand die dan nog zegt stop...
Reacties op dit gedicht
| FerN34: | Donderdag, februari 10, 2005 01:49 |
| als de tijd jouw gedachten weer eens meeneemt, neem dan even tijd om je gedachten te laten gaan. Stop even waar jij je mee bezig hield en geniet bijvoorbeeld van een blik uit het raam. Het is misschien niet dé oplossing die je zocht, Maar als je even geduld hebt met je gedachtentrein blijkt dat deze met een beetje afleiding (tijdelijk) verdwijnen. Bijna net een plaaggeest die verdwijnt als je deze negeert. |
|
| Fossi: | Woensdag, februari 09, 2005 23:00 |
| heej, laat de tijd tikken, die tikt voor iedereen, kom op wees sterk, zet al een nieuwe kaars, en hou het mes ver, stop die in de schuif, en laat die mooie schim op de muur :) gedicht is mooi, maar ja wel beetje 'triest'. veel liefs, kusj Wifter |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Muwrleejn | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 09 februari 2005 | ||
| Thema's: | ||