Heel even blik ik terug
Heel even blik ik terug
Na die oude tijd van toen
Van is hij vlug met de tand
Dan is hij vlug met de hand
De stoomtrein ging niet vlug
Zijn rook ging doorheen het groen
Maar besmeurde niet het land
Zoals nu blijkt naderhand
We stonden voor licht en brug
Zwaaiden of gooiden een zoen
Rustig wachtend aan de kant
Vol eerbied voor dier en plant
Nu gaat alles snel en stug
In het teken van de poen
En alsof het alom brand
Ijlen wij doorheen het land
Na die oude tijd van toen
Van is hij vlug met de tand
Dan is hij vlug met de hand
De stoomtrein ging niet vlug
Zijn rook ging doorheen het groen
Maar besmeurde niet het land
Zoals nu blijkt naderhand
We stonden voor licht en brug
Zwaaiden of gooiden een zoen
Rustig wachtend aan de kant
Vol eerbied voor dier en plant
Nu gaat alles snel en stug
In het teken van de poen
En alsof het alom brand
Ijlen wij doorheen het land
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Donderdag, februari 10, 2005 11:14 |
| Nou nou. Nostalgisch mooi. Maar dat een stoomtrein niet luchtvervuilend was. Jaen-Pauleke toch. Hoe denk je dat die ketels gestookt werden? Met hout en steenkool. En als er iets luchtvervuilend is ... Wel bij de les blijven hé. Liefs / sunset |
|
| remie: | Donderdag, februari 10, 2005 07:44 |
| ja, we rennen wat af tegenwoordig, stilstaan is er niet meer bij... Liefs Remie | |
Over dit gedicht
| Auteur: Vermeersch Jean-Paul | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 10 februari 2005 | ||
| Thema's: | ||