Niet weten wat te doen
de keuze is aan mij
ik ben er g in de war
weet niet wat er gebeurt
ben er zelf niet echt
zweef een beetje weg
er was iemand die
me kon helpen, hij wist alles
altijd gaf hij mij antwoord
maar nu is hij er niet meer
zo lang al onbeantwoord
zo lang al gevangen in mezelf
weet niet naar wie ik me kan keren
alle hoop die is verdampt
zoveel vragen, die ik stil houd
zoveel dingen nog te doen
mijn familie weet niet
wie ik nu ben
geen van mijn vrienden
die me nu nog kent
alles wat ik wil, is vragen
hoef niet eens een antwoord te hebben
maar dit moet ik
toch echt kwijt
zo kan ik niet meer leven
vol van verwijten
vol van spijt
dat ik mijn vragen, niets
kan vragen en het vroeger
gewoon niet deed
dat ik ze vroeger ook al wist
maar ze toch altijd
vermeed.