Er is geen uitweg meer de stenen smelten samen

Dit is een doolhof waarin we vluchten verdwalen

Regen scheidt nog de hoer van de neonreclame

Het portiek verkleumt de junk en telt zijn kwalen

Fiets die klemt terwijl het remt en valt de rijder

Bovenop de spuit die slingerend op tegels rolt

Het steekt de oorlog van het bloed; de krijgers

Zorgen dat de aders vol met vrees; het hart bolt

Dood zullen we de gladiolen overleven in verhalen

Dat we er ziek van zijn is het nieuws van de dag

Mensen hebben medelijden en zwijgen in alle talen

Wij gingen hen slechts voor in het doen wat niet mag

Een raam verlicht met avondrood beklemt de man

De weg is kwijt de kaart verdronken; het turen

Naar waar de ontsnapping mogelkijk is; het kan

Vluchten duurt kort vergeleken met het slaan van je laatste uren