Eeuwig slachtoffer..
Ik luister naar je stem
maar verdring de woorden
Omdat honderd mensen voor mij
ze ook al eerder aanhoorden
Ik aanschouw je tranen
maar ik troost je niet
Want het voelt niet goed
als een anti-hypocriet
Ik observeer maar zwijg
en ergens doet het pijn
Hoe iemand zo kortzichtig
en manipulerend kan zijn
Maar voor het eerst zwijg ik
omdat ik je niet vertellen wil
Hoe het leven in elkaar zit
ik gun je geen realiteitsbril
Ik gun je een leven waarin
anderen de boosdoeners zijn
Jij totaal geen aandeel hebt
in je trieste leven en zielepijn
Ik gun je de illusies
die ik ook kende, lang geleden
Ik gun je oppervlakkigheid
dat ik altijd heb gemeden
Ik gun je het beeld waarin
jij altijd het slachtoffer zal lijken
Want het zal je fataal worden
als jij naar jezelf gaat kijken
Reacties op dit gedicht
| Agrear: | Maandag, maart 28, 2005 12:58 |
| hhahahahahhaha ;) Kus! |
|
| rominake11: | Zaterdag, februari 12, 2005 20:39 |
| oh heel mooi heel pakkend | |
| g.c. ikketje: | Vrijdag, februari 11, 2005 22:32 |
| Ze vinden het uiteindelijk zelf wel uit,.. Liefs |
|
| x_carly_x: | Vrijdag, februari 11, 2005 00:36 |
| mooi gedicht manja! ik ken ook zo iemand die zichzelf altijd als slachtoffer ziet. ik heb geprobeerd haar te helpen maar dat kan niet. misschien ziet ze ooit het licht...misschien niet. knuffel carlijn |
|
| IntegraNatura: | Vrijdag, februari 11, 2005 00:02 |
| Goh bedankt, weer een zorg minder :) (nee ècht.. dat meen ik.. ;) kus. | |
| wijnand.: | Donderdag, februari 10, 2005 23:58 |
| keken maar meer mensen naar zichzelf Goed gedicht |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Manja Moraal | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 10 februari 2005 | ||
| Thema's: | ||