Leeg
ik weet niet meer wat ik voel
een lege huls een kopie
niemand begrijpt wat ik bedoel
droom over fictie
tranen die niet meer komen
mijn gevoelens door pillen uitgeschakeld
alle kracht in mij is mij ontnomen
mijn hart voor altijd toegetakeld
Rian
Reacties op dit gedicht
| D-RoSe: | Vrijdag, februari 11, 2005 17:20 |
| sprakeloos, heel veel sterkte.. liefs... | |
| hiljaa: | Vrijdag, februari 11, 2005 15:25 |
| wegvluchten helpt je niet in je verdriet, vooral niet voor je dochtertjelief knufliefs--hilja-- |
|
| fox_bert: | Vrijdag, februari 11, 2005 14:01 |
| en toch is er te leven met een hart die toegetakeld is, maar het heeft even tijd nodig om de juiste weg te vinden | |
| psych: | Vrijdag, februari 11, 2005 13:16 |
| veel verdriet,,,kus,,,liefs,,,psych,,, | |
| juffie: | Vrijdag, februari 11, 2005 11:37 |
| Al dat verdriet.....ik kan alleen maar meeleven. Sterkte. |
|
| sunset: | Vrijdag, februari 11, 2005 08:15 |
| Ach lieve Rian, hoe voelbaar je eenzame onmacht. Maar probeer in al je verdrietige pijn toch die anderen te zien die met je meevoelen, er voor je zijn. Liefs (en knuf) / sunset |
|
| Paulina: | Vrijdag, februari 11, 2005 07:49 |
| Je zal weer de kracht vinden om je hart te laten dichten.. Sterkte |
|
| Martine Gieze: | Vrijdag, februari 11, 2005 07:19 |
| Heeey meis...wat vreselijk voor je toch!;-( wat die pillen betreft...ben je daar pas mee begonnen of slik je ze allang? als je er pas mee begonnen bent heb je ff de tijd nodig om eraan te wennen en moet je je uiteindelijk wel beter voelen...dat heb ik tenminste in mijn omgeving gezien! sterkte meis! we staan jammer genoeg machteloos...maar denken(ik spreek maar eveb namens alle freaks)denken aan je en leven met je mee! sterkte! liefs/knuf,Mart |
|
| Lievelingetje45: | Vrijdag, februari 11, 2005 07:16 |
| Met stilte gelezen... Tranen die niet willen komen doen vaak veel verdriet... Ik wil je een luisterend oor aanbieden, je weet me wel te vinden! Liefs/Sterkte/Knuffel |
|
| erje: | Vrijdag, februari 11, 2005 00:30 |
| het voelt als een hartekreet maar hoop blijft er altijd probeer dat sprankje hoop vast te klampen,er moet toch een weg zijn die het verdriet een halt toe kan roepen ik leef met je mee,hou moed liefs erje |
|
| Roxz: | Vrijdag, februari 11, 2005 00:26 |
| ik begrijp het inderdaad niet helemaal maar proberen te begrijpen doe ik wel...wens jullie het beste toe veel sterkte en een zonnetje dat je hartje weer een beetje doet opleven... hou vol rian samen staan we sterk Greets Roxz |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Riann | 
|
|
| Gecontroleerd door: artemis | ||
| Gepubliceerd op: 11 februari 2005 | ||
| Thema's: | ||