Een leven geleefd aan
de hand van een boek
Althans dat riep je
en toen viel het doek
Altijd het hoogste woord
over vergeten en vergeven
Maar nu dat niet makkelijk blijkt
ben je slachtoffer van het leven
Hopeloos denkend over
hoe je hier bent beland
Val je gebroken neer
met de bijbel in je hand
Hans Winter: | Vrijdag, februari 11, 2005 21:23 |
die bundel verhalen zijn om mee te praten, waar dan ook ergens onderweg, opdat je het verder zal brengen, nog iets toe zal voegen aan de wet. groetje, hans |
|
Fortune: | Vrijdag, februari 11, 2005 12:54 |
Goed geschreven.. Zoals ze hier onder al schreven; sterk! liefs, Samantha |
|
Jan Schaap: | Vrijdag, februari 11, 2005 12:48 |
jawel, heel sterk! mensen die denken uit een boek te kunnen leven... tja... is hetzelfde als denken dat je goed in bed wordt door het lezen van sexblaadjes, hahaha (als naslagwerk nix mis mee maar dit als uitstapje... hmmm... ben weer een beetje melig aan t worden, aan de arbeid jan, aan de arbeid...) | |
Nienke: | Vrijdag, februari 11, 2005 11:27 |
Heel mooi geschreven Manja.. Het is inderdaad moeilijk dit.. Maar toch.. je weet nooit of het ècht was.. Kus Nienke |
|
sunset: | Vrijdag, februari 11, 2005 08:00 |
Zelf ongeloof is een vorm an geloof (in de woordelijke betekenis dan). En vergeven, ja. Maar vergeten? Al is het het moeilijkste zichzelf te vergeven. Prachtig 'gedicht' dit. Liefs / sunset |
|
Benjamin de Rooy: | Vrijdag, februari 11, 2005 01:15 |
praised be thy blasphemy ;) geweldig geschreven :) |
|
bent: | Vrijdag, februari 11, 2005 00:53 |
Met het eeuwige leven nog voor zich, de stakker... Wie wil dát nou? | |
Auteur: Manja Moraal | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 11 februari 2005 | ||
Thema's: |