de rots
nieuwsgierig zie ik mij pad vooruit.
verdord leven maakt ruimte voor de rots,
in de vorm van het alverlossende mes,
mijn zicht ontnemend..
mijn verleden zuur gefruit.
mijn nectar vergiftigd door maatschappelijke trots;
nijgen tot het ontkurken van mijn fles,
achter de rots een kijkje strevend..
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Vrijdag, februari 11, 2005 09:51 |
| Voelbare verwoording van hopeloosheid (en niet van nieuwsgierigheid, want dat is leven). Iedereen kiest voor zichzelf. En de keuze ligt altijd bij jou. Liefs (en knuf) / sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: !leslie.. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 11 februari 2005 | ||
| Thema's: | ||