Opa
Opa..
Als mensen dood gaan...
laten ze je alleen en in de kou staan.
Mijn opa ging dood...
ik stond bij zijn kist,me ogen waren rood.
Rood van het huilen...
kon ik me maar bij iemand verschuilen.
Iemand vertellen hoe erg ik opa nog mis...
ik wil weten waar hij nu is.
Dat zou ik wel nooit te weten komen...
mischien zweeft hij wel rond in het bos tussen de bomen.
Of is hij bij het water...
mischien zie ik hem nog wel eens later.
Als ik zelf een mens alleen en in de kou laat staan..
en dus zelf ben gegaan.
Als mensen dood gaan...
laten ze je alleen en in de kou staan.
Mijn opa ging dood...
ik stond bij zijn kist,me ogen waren rood.
Rood van het huilen...
kon ik me maar bij iemand verschuilen.
Iemand vertellen hoe erg ik opa nog mis...
ik wil weten waar hij nu is.
Dat zou ik wel nooit te weten komen...
mischien zweeft hij wel rond in het bos tussen de bomen.
Of is hij bij het water...
mischien zie ik hem nog wel eens later.
Als ik zelf een mens alleen en in de kou laat staan..
en dus zelf ben gegaan.
Reacties op dit gedicht
| wild thing: | Zaterdag, februari 12, 2005 23:30 |
| heel mooi gedicht ik heb mij opa verloren toen ik 6 jaar was. ik weet het het is erg maar... ik denk dat je opa tochwel altij zal leven in je gedachte.. Veel sterkte -XxxxxXxxxxX- -Wild thing- |
|
| brOknxGurl: | Vrijdag, februari 11, 2005 23:00 |
| mooj.. ik leef met je mee meisje *kus* |
|
Over dit gedicht
| Auteur: femseltje | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 11 februari 2005 | ||
| Thema's: | ||