Arme ouders
Afscheid
Je lag zo stil in de kist
toen ik afscheid nam,
omgeven door zoveel kleuren
van afgesnseden bloemen die nog leefden
dat ik schrok van de kilte van
ja hand toen ik hem aanraakte
alsof ik iets anders verwachtte
beweging een teken van leven
Ik weet nog hoe je met mij danste
een en al warmte en kleur en beweging
nu lig je zo stil zonder geluiden
met al die mensen om je heen
dat ik me vertwijfeld afvraag:
ben je dezelfde,ben je nog dezelfde als toen?
of hebben we al veel eerder
afscheid genomen, toen we nog dansten?
DIT GEDICHT DRAAG IK OP VOOR DE OUDERS DIE HUN FANTASTISCHE DOCHTER VERLOREN ZIJN.
Ik weet het zat er aan te komen maar toch doet het zo'n zeer!!!
Je lag zo stil in de kist
toen ik afscheid nam,
omgeven door zoveel kleuren
van afgesnseden bloemen die nog leefden
dat ik schrok van de kilte van
ja hand toen ik hem aanraakte
alsof ik iets anders verwachtte
beweging een teken van leven
Ik weet nog hoe je met mij danste
een en al warmte en kleur en beweging
nu lig je zo stil zonder geluiden
met al die mensen om je heen
dat ik me vertwijfeld afvraag:
ben je dezelfde,ben je nog dezelfde als toen?
of hebben we al veel eerder
afscheid genomen, toen we nog dansten?
DIT GEDICHT DRAAG IK OP VOOR DE OUDERS DIE HUN FANTASTISCHE DOCHTER VERLOREN ZIJN.
Ik weet het zat er aan te komen maar toch doet het zo'n zeer!!!
Reacties op dit gedicht
| Lievelingetje45: | Vrijdag, februari 11, 2005 22:43 |
| Dat heb je prachtig gedaan! Zeer lief van jouw zo een gedicht voor hen neer te schrijven! Wens jou en de familie veel sterkte! Liefs/Sterkte |
|
| Indhira: | Vrijdag, februari 11, 2005 21:56 |
| Ik herken het gevoel en Jij hebt het prachtig in een gedicht om gezet. | |
| Adurothiel: | Vrijdag, februari 11, 2005 20:49 |
| Dit vind ik heel mooi. Treurig zonder overdreven en afgezaagd te zijn, eerlijk, verdrietig maar met berusting. Prachtig :) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: blontieke | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 11 februari 2005 | ||
| Thema's: | ||